5 januari 2014;
Een onderwerp voor mijn blog, dat wilde ik graag. Ik laat me dan inspireren door alle mensen, die ik ontmoet in mijn praktijk. Meestal zijn er onderwerpen en thema’s waar mensen mee komen, waar ik zelf ook veel mee bezig ben. Toeval? Of zie ik rode auto’s overal om me heen als ik er net zelf ook één gekocht heb of daar naar op zoek ben?
Het wordt; Liefdesrelaties, wat een klus!
Al kletsend in de sauna met een vriendin gisteravond, waren we het er beiden over eens dat het fijn is om een kader, een handvat te hebben voor Groei in liefde en relateren. Een kader, een brug die daar ligt, om samen een weg te zoeken naar elkaar, als je elkaar bent kwijt geraakt in de intimiteit (of gewoon meer intimiteit wenst). Niet een brug, waar je alleen maar overheen hoeft te lopen, klaar is kees! Die bestaat niet, er is geen pasklaar antwoord of manier om elkaar echt te ontmoeten, van hart tot hart.
Het staat dit juist eerder in de weg, fixen en proberen!
De uitdrukking ‘fixing your mate’ vind ik prachtig. Onze partner wordt een project, waar we aan gaan lopen sjorren, sleutelen..Als hij of zij nou maar zou zien etc..Het wordt ons project, omdat we onze verlangens en wensen projecteren op die ander, in de hoop dat deze ons gaat vervullen. Hard werken om intimiteit te ‘maken’, ook naar jezelf. Je geeft en geeft, doet zo je best allebei en waarom lukt het dan niet, of blijf je iets missen? De weg naar echte intimiteit loopt niet via de weg die het Ego wil lopen.
AH Almaas (spiritueel gids, een grote inspiratiebron voor mij) schrijft over ‘de wrede cirkel van Ego activiteit’ (Diamond Heart Book 3) over hoe Ego opereert vanuit afwijzing van wat er is. Je wijst af wat er is op dat moment, er komt spanning, je raakt gefrustreerd en wilt daar iets aan doen. Je hoopt voor iets wat in de toekomst ligt, wat nog meer frustratie creëert, en nog meer verlangen aanwakkert op iets beters. In deze cirkel ga je van afwijzing, naar hoop en verlangen. Je manipuleert de ander conform jouw denkbeelden en behoeftes, en je gelooft er in dat je dat moet doen. Je denkt dat dit de juiste weg is. Uiteraard doe je dat op een manier, die een blauwdruk is van hoe je bent opgegroeid. Het lijkt vaak akelig veel op hoe je het als kind ook gedaan hebt bij je ouders, in je verlangen naar liefde en gezien worden.
Deze cirkel is gebaseerd op angst voor pijn en hoop op genot of plezier, vervulling. Je reageert, je wordt reactief vanuit deze angst voor pijn en je hoop op ‘anders of beter’, in plaats van te blijven bij wat je ervaart en voelt op dat moment.
Je weet vast wel hoe vermoeiend een machtsstrijd is tussen jou en je partner; 2 ego’s die op elkaar reageren. Het wordt een ‘spel’ van defensie, aanval, passief verzet, slachtofferschap, afgewisseld met de aanklager zijn. Het voelt zo hopeloos en afgescheiden om hier samen in te belanden, terwijl we dit zo niet willen! Het kan in een split second gebeuren. Het ene moment verheug je je erop je partner te zien, je hart maakt een sprongetje, en het volgende moment vind je jezelf mopperend terug over iets wat er niet goed is. Had hij de was niet even kunnen doen, terwijl jij weg was? Ai, beide harten sluiten een heel klein beetje.
Hoe zou het zijn in plaats van het project Relatie of Partner op te starten, met al je gereedschap en vaardigheden, eens te kijken wat er gebeurt als je deze knop niet zo diep in drukt. Kun je je bewust worden wanneer je ‘fixing your mate’ -project wilt beginnen of er midden in zit? Meestal krijg je een reactie van je partner, als signaal van dit project. Die vind het niet fijn dat jij zo trekt, pusht en bekritiseerd. Daaraan merk je ook dat het niet werkt. Als je vanuit deze staat komt, is de ander meestal niet bereid te geven wat jij nodig hebt. En als die dat wel doet uit druk, voelt het voor jou niet echt. Natuurlijk niet, liefde laat zich niet af dwingen!
Terugkomend op mijn vraag, een brug, een handvat in liefdesrelaties…
Je gaat zitten, sluit je ogen, haalt diep adem (en nog een keer diep adem) en concentreert je op voelen en gewaarworden. In plaats van afwijzen wat er is, kijk je of je kan erkennen wat er IS. Niet gemakkelijk, maar neem de tijd en geduld hierin met jezelf.
‘Oh, ik voel een verlangen, ik wil zo graag meer intimiteit voelen en dat is er nu niet. Ik ben kwaad, en daaronder voel ik me alleen. Ik heb een knoop in mijn maag, er staat klam koud zweet in mijn handen. Een lichte angst, ik ben bang dat het niet komt. Ik weet niet hoe ik dit moet bereiken, meer intimiteit. Als ik eerlijk ben, voel ik me zo onmachtig. Mijn partner is er met zijn hoofd niet bij lijkt het, ik mis hem of haar’.
‘Schat, ik voel een verlangen naar meer intimiteit en ik mis je. Ik weet niet wat ik moet doen en hoe ik je kan bereiken. Ik voel me gefrustreerd en boos, omdat ik geloof dat jij je boeken belangrijker vind dan mij’.
Wanneer je niet ingaat op de neiging je partner te veranderen of te ‘fixen’, en je haalt je focus voor een moment weg bij je partner, zul je merken dat je altijd ongemak en pijn tegen komt. Je ervaart de afstand tussen jullie die je probeert te overbruggen, of de angst voor b.v. verlies. Misschien voel je je alleen of hopeloos. Je ervaart direct meer van jouw eigen spanning, gevoelens en emoties. Dat is een belangrijke pijler van de brug naar de ander. Terug naar jezelf..
Daar ligt de mogelijkheid je eigen gevoelens, reacties en ervaringen te onderzoeken en te leren kennen. Daar is het grootste werk te doen! Doordat je niet af wijst wat er is op dat moment, ben je zelf meer aanwezig. Misschien had je een andere voorkeur voor wat je zou voelen of aantreffen, maar het is zoals het is. Hoe meer je dit ‘verduurt’ en laat zijn, hoe meer jij jezelf wordt. Daar is de kans weer samen te vallen met jezelf, intiem te worden met jezelf, ongeacht de inhoud van je ervaring. Want in het project (fixing your mate) raak je jezelf steeds meer kwijt, terwijl je ondertussen wel wilt dat je partner intiem is met jou. Maar waar ben jij? Je hebt niet eens in de gaten dat jij jezelf verlaten hebt in je beweging naar de ander toe.
Hoe kan jij intimiteit voelen met een ander, als jij zelf van huis bent gegaan?
‘Je kunt net zo intiem zijn met een ander als jij op dat moment met jezelf bent’. Een waarheid als een koe. We herkennen alleen niet dat we niet thuis zijn, of vergeten dat gemakshalve even. Als hij of zij maar eens wat meer aandacht zou schenken aan mij (of vul hier maar je eigen variant in), dan zou ik mijn hart ook weer meer kunnen voelen. Het klopt dat het fijn is als liefde beantwoordt wordt. Het is inderdaad uiteindelijk niet bevredigend voor een relatie als onze partner nooit of te weinig aandacht schenkt aan ons. Soms is het goed te besluiten om dan te stoppen en weg te gaan. Maar we onderzoeken vaak te weinig hoe veel aandacht we werkelijk aan onszelf schenken en aan ons eigen hart. Om te weten of onze partner ons hart wel of niet beantwoorden kan, is het nodig ook en vooral geïnteresseerd te zijn in ons eigen hart . Hoe is de staat van ons hart?
Elke keer weer merk ik hoe sterk de neiging is onze focus te leggen op gerichtheid naar buiten, alsof het daar te vinden en te halen is. En het is elke keer weer niet waar als ik dieper kijk. In mijn eigen sessie laatst, waarin ik mijn verlangen voelde naar diepere overgave naar mijn partner en onze liefde, hoorde ik mijn hart fluisteren.
Het fluisterde; ‘Ik wil nog meer bij jou wonen, voller en meer aanwezig. Je hebt me eens verlaten, uit bescherming. Ik wil nog meer bij jou horen, ik hoor bij jou. Ik wil terugkeren naar jou in meer volheid, voor ik me nog meer aan de ander geven kan.’
Ok, ik verwacht dus iets van mijn partner, en inderdaad..Als ik eerlijk ben, daar is voor mezelf nog genoeg te ‘doen’ en te leren.
In die zin is de dialoog die we met onze partner hebben dezelfde dialoog, als die we (bewust of onbewust) met onszelf voeren en met ons eigen hart. Kijk maar eens hoe je je tot je partner verhoudt, en hoe je verhouding met je eigen hart is (waarschijnlijk synoniem), ook al lijkt dit soms niet zo te zijn.
Ik weet dat nu ik (opnieuw) weer de stem van mijn hart gehoord en erkend heb, de brug weer meer open zal gaan staan voor mijn partner. Ik weet ook dat ik weer zal vergeten dat de brug naar mijn Geliefde, de brug (terug) naar mezelf is.
Het beste is te leren glimlachen en vergeven, elke keer dat ik het vergeet. We zijn allemaal op weg..!
Gelukkig zijn er leraren, begeleiders en helpers, die een wegwijzer bij zich hebben als we naar de ander gaan voor vervulling. (navigatiesysteem; Keer om alstublieft. Deze weg is niet de weg naar uw bestemming!).
Er is niets mis met uitreiken naar je partner, begrijp me niet verkeerd, maar wat in jou reikt uit? Als je uit ego-perspectief uit reikt, vol van behoeftigheid, eisen, verwachtingen en/of angst, zullen we niet vervuld raken of beantwoord worden. Hoe zuiver is ons hart in zijn beweging naar buiten? Hoe liefdevol?
Het aparte is als we weer terugkeren naar onze Eigen Natuur, we vaak ook onze partner weer meer kunnen ontmoeten in liefde. Dat hadden we niet verwacht, wat een mooi geschenk! Oh ja, als je het loslaat, komt het naar je toe…
En voor 2014 wens ik je toe dat je meer naar binnen beweegt! Neem vaker de brug, de weg terug naar jezelf en vertrouw op dat wat er is en wat ontstaat. Neem meer tijd en geduld voor innerlijke reflectie en onderzoek. Om liefde te kunnen ervaren in onze relatie, moeten we steeds opnieuw bereid zijn het risico te lopen dat we onze partner kwijt raken. Onze partner niet fixen, maar (emotioneel) los laten en terugkeren naar onszelf. Dan kan je pas zien wat er -echt- is, en kan de liefde zijn intrede (weer) doen. Soms ook zie je dan dat de liefde over is gegaan. Dat kan. Dat is pijnlijk, maar uiteindelijk meer bevrijdend dan die wrede cirkel van ons Ego.
Het goede nieuws is dat onze grootste Geliefde huist in de liefde en de waarheid van ons eigen hart!
Denken aan Zijn
We hopen altijd dat een ander het antwoord heeft
Dat het op een andere plek beter zal zijn
Dat ooit alles duidelijk zal zijn
Maar dit is wat het is
Niemand anders heeft het antwoord
Nergens anders zal het beter zijn
En alles is er al
In het diepste van je wezen ligt het antwoord
Luister naar je hart
En weet dat het enige wat je te doen staat is: ‘ZIJN”
Onbekend