7 september 2019; Dit jaar bestaat mijn Praktijk, Praktijk voor Groei en Bewustwording 25 jaar. Mijn partner vindt dat ik daar bij stil moet staan. Mezelf de erkenning gunnen, mezelf in de bloemetjes zetten, dit heugelijke feit vieren, het de wereld in gooien. Daar zit wat in! En toch was er ook een aarzeling.
Dat opende voor mij de vraag; wat laat je zien aan anderen, de ‘wereld’, wat deel je, wat niet en vooral WAAROM? Waarom wel, waarom niet? Zoveel keuzes te maken m.b.t. de mogelijkheden van multimedia. Poeh, dat vergt het een en ander aan onderzoek.
Ik wilde mijn eigen stroom volgen in deze, en liet het een tijdje sudderen.
Je hebt mensen die heel vlot en gemakkelijk zichzelf tot het grote publiek kunnen wenden.
Ik kan daar altijd een beetje jaloers op zijn. Ik vind het prachtig, deze gave en kwaliteit. Het is duidelijk dat ik niet zo ben, al vind ik het ook leuk als ik het doe! Op mijn eigen wijze dan natuurlijk. Maar het is niet wat mij vaak het meest gelukkig maakt, wat mij trekt om meer te doen of te willen leren.
Ik houd steeds meer van de ‘luwte’, daar beweeg ik me steeds meer naar toe. Doordat ik al lang werk, hoef ik voor acquisitie niet veel naar buiten te treden. Er is een natuurlijk verloop in mijn werk ontstaan, mensen komen, mensen gaan. Freelance werk doe ik niet zo veel meer. Ik geniet van een rustig leven, maak vooral innerlijke reizen. Ik volg veel retreats als voeding en inspiratiebron, wat mijn innerlijke basis steeds meer onverstoorbare rust geeft. Het is de plek waar ik de eeuwige student mag zijn, om te mogen (blijven) leren en ontdekken en groeien.
Ik reis graag met mensen in hun proces, op hun innerlijke reizen.
Deze blog is niet om van de daken te schreeuwen dat ik trots mag zijn op 25 jaar eigen praktijk. Dat mag, dat is ok, dat is best iets om bij stil te staan.
Maar eigenlijk waarom ik het wil delen, is om vooral alle mensen die ik heb mogen ontmoeten, leren kennen en begeleiden, te bedanken. In het contact en in het proces zit mijn grootste voldoening.
Dus voor jullie deze brief;
“Lieve reizigers,
Jullie gaven me het vertrouwen, terwijl ik dit de eerste jaren soms zelf ook ontbeerde . Dan dacht ik dat menigeen beter af zou zijn bij een betere therapeut of coach.
Daar denk ik inmiddels heel anders over. Om verschillende redenen;
Het simpele feit dat dit waar kan zijn (nou én?), dat het een tijdje duurde eer ik mijn deskundigheid op de juiste waarde kon schatten, en dat het ’toeval’ wil dat deze mens op dit moment aan jouw deur klopt. Je kan open doen en onderzoeken wat je kan bieden, of niet.Ik heb honderden mensen voorbij zien komen.
Misschien was jij daar één van.
Elke ontmoeting, elk contact heeft een indruk en een afdruk bij mij achter gelaten. Zoals jij is er niemand. En dat is heel waardevol!
Vaak dachten mensen dat ik gewoon maar mijn werk deed, maar ja zeggen tegen begeleiding, betekent veel meer dan dit.
Dat is uiteraard niet aan jou om daar bij stil te staan.
Jouw taak was je optimaal te kunnen richten op wat jou te doen staat, en daarbij de meest afgestemde begeleiding te krijgen en verwachten van mij.
De deur open doen en ja zeggen betekent namelijk;
* Bereid zijn mezelf kwetsbaar op te stellen, mijn hart openen, betrokken raken.
* Het -ook- niet te weten. Naast wel weten!
* Te durven reflecteren, mijn eigen schaduwkanten blijven onderkennen.
* Soms minder te kunnen doen dan ik voor iemand zou willen.
* Het intuïtieve vertrouwen om iemand zijn of haar eigen pijn en angst te laten (door)voelen.
* Te weten tot hoever mijn verantwoordelijkheid gaat.
* Hulp durven vragen aan collega’s en dierbaren.
* Me bewegen tussen de juiste maat van compassie en confrontatie, tussen hand vasthouden en weer loslaten.
* Het betekent ook mijn eigen ‘werk’ te blijven doen, zodat ik flexibeler kan zijn jou te geven wat jij nodig hebt, i.p.v. wat ik nodig heb of fijn vind.
Ik ben er voor jou, jij niet voor mij.
* Aansluiten bij wat jij wilt en tot hoever jij wilt en kunt gaan. Dienstbaar zijn aan jou en jouw pad.
* Kennis en methodieken blijven verdiepen en bijscholen.
* Weten waar mijn grenzen liggen m.b.t. de begeleiding.
Kunnen verwijzen. Durven falen, durven twijfelen, het nooit ‘zeker weten’.
* Een band aangaan die voor jou goed en nodig is en het meest vruchtbaar in verschillende fasen van jouw proces.
* Ik weet hoe het is cliënt te zijn, en die positie kan ik zelf ook innemen als het nodig is. Ik besef wat die positie voor jou betekent.
Dat maakt me gelijkwaardig, maar de relatie is dit niet. Ik neem de verantwoordelijkheid voor het proces waar we samen instappen.
Wat je er mee doet, is uiteindelijk jouw verantwoordelijkheid.Ik kan zo nog wel een tijdje doorgaan. Het is een speciaal ‘contract’ en ‘contact’, en mits het past en klikt, zo behulpzaam en vruchtbaar voor elke groeipotentie.
Ik geloof in de kracht van mijn werk.Dus die indruk en afdruk op mijn Mens zijn is er wel degelijk. Met en aan elke ontmoeting en in elk proces heb ook ik de gelegenheid gehad verder te groeien, op mijn manier.
Rijper, wijzer, menselijker, ontspannender, en transparanter. Nederiger ook.
Mijn voldoening gaat 2 kanten op, naar jou en jouw groei en mee te mogen genieten op jouw reis en alle stappen, en naar mezelf.
Ik bedank ieder voor het vertrouwen in mij. Niet alleen daarvoor, maar ook voor het laten zien van de schaduw, de kwetsbaarheid, het toe-vertrouwen aan mijn begeleiding.
Dat is niet niks, en niet alleen een geschenk voor jezelf. Ik heb veel mensen mogen ont-moeten en zien groeien, gelukkiger zien worden, vaak ook rijper“.
“Ik bedank mezelf dat ik ooit mijn praktijk begonnen ben, want inmiddels kan ik volmondig beamen en zeggen; Oh, wat hou ik van mijn werk.
En wat houd ik ervan samen met mensen hun innerlijk te onderzoeken, en samen een weg te banen door het landschap van groei en bewustwording.
Er is een manier de natuur in onszelf aan te spreken (onze natuurlijkheid), de inherente intelligentie aan te spreken die in ons huist.
Ik blijf daar verwonderd over, dat zowel ik als de ander eigenlijk niet hard hoeft te werken.
Ik houd niet van alle facetten van mijn werk, maar heb geleerd me ook daar bij neer te leggen.
Perfectie bestaat niet, al heb ik daar lang naar gestreefd. Daar word je alleen maar ongelukkig van.”
“En wat schreeuw ik graag van de daken dat er zoveel meer mogelijk is, je zoveel meer bent dan wat je denkt.
Deze reis naar en in jezelf is naar mijn idee de mooiste reis die je kunt maken in het leven. De moeilijkste misschien, maar ook de meest avontuurlijke en de meest verrijkende.
Waar we in een tijd leven waarin we meer dan onze (voor)ouders de kans krijgen onszelf de support en begeleiding te gunnen die past bij ons en onze weg.
In die zin was ik zonder al die healers, helpers, begeleiders, coaches, teachers en therapeuten niet zover kunnen komen. Ook hen ben ik dankbaar.
We hebben elkaar nodig om autonoom onszelf te worden, hoe paradoxaal ook.”
Ik wens je een goeie verdere reis toe,
in de wondere wereld die JIJ heet en Leven.
Dank jezelf. Voor jezelf.
Je leeft!
Je hebt geen jubileum nodig om dat te (leren) vieren.”
Hele hartelijke jubileumgroet!
” ALLEEN VERBINDING MET JEZELF GEEFT VREUGDE”
-RUMI-
José