José van de Ligt

Op mijn negentiende jaar ging ik in de jeugdhulpverlening werken. Daar begon mijn zoektocht naar mezelf. Ik kwam er op een gegeven moment (met een zekere schok) achter dat ik hulp verleende aan emotioneel verwaarloosde kinderen, terwijl ik ook een klein, bang meisje in me had. Zij wachtte tevergeefs op aandacht  en hulp.  Ze had zich verstopt achter een stoer pantser, waarmee ze zich in de buitenwereld staande hield. Ik was niet beschikbaar voor mezelf, te druk met hulp geven aan anderen en te bang voor de gevoelens, die ik in mezelf zou tegenkomen.
Ik kwam van ‘ver’, had weinig basis in mezelf en een hele reis te gaan.

Dit realiseerde ik me natuurlijk achteraf (gelukkig). Op dat moment hoopte ik het klusje even snel te gaan klaren. Met wat therapie, liefst zo kort mogelijk, wilde ik van mijn angsten af. Dat was de belangrijkste motivatie.
Wat heb ik dat therapie proces toch vaak vervloekt, het meisje in mij afgewezen wat zo graag mijn liefde wilde en wat was ik onwetend. Geleidelijk aan sloot ik het meisje in mijn armen, kwamen er periodes van vrede en levenslust, en werd mijn motivatie anders. Ik begon het hele groeiproces (warempel), interessant en boeiend te vinden. Ik kreeg bodem en zelfvertrouwen, antwoorden en ook meer vragen.

Vanuit waar ik nu ben, ervaar ik mijn verleden en de weg die ik heb afgelegd, als mijn grootste passie en inspiratiebron, vooral ook in mijn praktijk.
Zonder die enorme drijfveer van lijden waar ik in zat, en die later een milder karakter kreeg, had ik nooit ontdekt hoe graag ik bezig ben met groei en bewustwording. Elke ontdekking, elk inzicht, elke stap, of die nu in mezelf is of die in een cliënt ontstaat tijdens een sessie, maakt me blij, ontroerd en verwonderd. Soms gaat er een moeizaam proces aan vooraf, soms ontpopt zich een nieuw aspect of gevoel zomaar onverwacht. Soms is alles opeens helder en kun je verbanden leggen, soms snap je er helemaal niets van, en verandert er toch iets. Groeien volgt bepaalde natuurlijke wetten en is een compleet mysterie.

Gelukkig komt niet iedereen van ‘ver’ en zijn er verschillende motivaties en wegen, die mensen bewandelen. De één is in nood, de ander komt meer uit nieuwsgierigheid en het vage besef dat er toch meer in het leven moet zitten, weer een ander komt binnen met een bepaald verlangen.
Het maakt niet uit, door welke motivatie jij je geroepen voelt om hulp te vragen of ondersteuning. Het groeien wordt er zoveel gemakkelijker door als je het niet alleen doet.
Ik heb veel methodieken geleerd, maar meer nog werk ik met mijn opgedane wijsheid vanuit  mijn eigen leerervaringen.

Vanaf 1994 heb ik een eigen praktijk en begeleid ik mensen op hun pad naar hun ‘Eigen Natuur’. Hierbij zijn vele leraren en therapeuten mijn steun en toeverlaat geweest, daar voel ik dankbaarheid voor.

De laatste 18 jaren is de Ridhwan School, school voor spirituele ontwikkeling, (A.H. Almaas schreef vele boeken, waaronder o.a. zijn recent geschreven boek ‘Het nu van moment tot moment’) een belangrijke leerschool. Ik volg er seminars, meditaties en doe veel aan ‘open zelfonderzoek’. Ik heb   de Teachersopleiding gevolgd, basis en advanced training (inmiddels 10 jaar).
Ik ervaar de visie van deze school, een synthese van westerse psychologie en oosterse filosofie, als erg inspirerend en leerzaam. Het geeft mijn werk meer spirituele diepgang, begrip en kennis over zelfverwerkelijking, en afstemming op het proces van de cliënt.